Eerste postkantoor te Liedekerke

DE POST IN LIEDEKERKE

Meer dan honderd jaar geleden kreeg Liedekerke een postkantoor.
Het kantoor werd tussen 1895 en 1900 opgericht als onderpostkantoor van Denderleeuw in een woning langs de Warandestraat, die eigendom was van de familie De Backer.
Er werkten toen, naast onderpostontvanger Delphine De Brabanter, vier ‘facteurs’: Medard Wijnant, Laurentius Van Droogenbroeck, Benoit Coignau en Maximiliaan Christiaens. Zij  hadden elk hun eigen postronde.


Eerste postkantoor gelegen aan de Warandestraat, nu lokaal van Heemkring Liedekerk


Het Gezin De Coene-De Brabanter
 

Artikel uit de Gazet van Vlaams-Brabant, donderdag 6 april 1989

Gesprek met Lydie De Backer over de pionierstijd van de post in Liedekerke:

“Het eerste postkantoor werd ondergebracht in de Warandestraat 4 (momenteel nummer 8). Delphina De Coene-De Brabanter was de eerste onderpostontvanger. Er werd al vlug bijgebouwd naast de bestaande woning en in dat bijgebouw vonden de echte postverrichtingen plaats. Alle poststukken waren in het Frans", vertelt Lydie, ‘dat was toen zo’. In het symmetrische bijgebouw aan de linkerkant had haar vader trouwens een horlogerie.
Delphina De Brabanter werd later opgevolgd door haar dochter Eudoxie De Coene.
“Aanvankelijk werkte de post dus met vier bodes: Medard Wijnant uit Denderleeuw of Denderhoutem, Laurentius Van Droogenbroeck, Maximiliaan Christiaens uit de Vijfhoekstraat en Benoit Coignau, vader van de latere onderpostontvanger.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog stond het kantoor onder permanente controle van “den Duits”. Het Duitse leger had er een soldaat gepost die goed Nederlands sprak, zijn moeder was een Mechelse. En zolang de oorlog duurde waren de poststukken in het Duits of in het Frans”,
herinnert Lydie De Backer zich.

Enkele anekdotes van haar ouders:

Eén van de eerste postbodes, Maximiliaan Christiaens, ging twee keer per week te voet naar Ternat om er de briefwisseling op te halen.
Op een dag kwam hij niet terug. Pas 's anderdaags zagen ze Maximilaan weer. Er had een hevige sneeuwstorm gewoed en de man was zo goed als ingesneeuwd geraakt. Er zat voor hem niets anders op dan te wachten tot het minder hard sneeuwde en de weg terug begaanbaar was.Of wat een postbode lijden kon.
Hoe de toenmalige hoofdcontroleurs van de post, de heren Brems en Axe (of Sax) op dit voorval gereageerd hebben, is niet meer geweten.
 

Vanaf 1918 kwam er in Liedekerke een vijfde postbode bij. Dat werd EmiIe Opdenbosch.
Elke ochtend om half zes moest een van de bodes de postzakken afhalen aan het station van Liedekerke. Om vier uur ’s middags moest dat nog eens gebeuren in de omgekeerde richting en werden de te verzenden poststukken in het station afgeleverd.

Wist je dat de openingsuren van het postkantoor eigenlijk al die tijd ongewijzigd zijn gebleven ?

In 1935 werd het postkantoor overgebracht naar de Stationsstraat, in een woning die later door Dr. Strijpens gesloopt werd om er zijn praktijk te vestigen. De toenmalige onderpostontvanger was Albert Van de Walle.

In 1948 of 1950 gebeurde hier de eerste en tot dusver enige gewapende overval op het postkantoor van Liedekerke.

De dader kon nooit worden gevat ! Hij zou trouwens alleen gehandeld hebben.

Enige tijd later verhuisde de post naar het gemeenteplein, in de woning van
Jan De Wever (Janneke Slim). Het is nu een brillenzaak. Hier werd Gustaaf Coignau, zoon van Benoit, de onderpostontvanger.

                          

Stilaan kwam er nog meer personeel bij en werd ook dit kantoor te klein. In 1963 kreeg de post daarom een eigen gebouw in de Nieuwstraat, een zijstraat van de Opperstraat.
Liedekerke was nu een volwaardig postkantoor geworden met als eerste echte postmeester Albert Van Liefferinge uit Moerbeke bij Geraardsbergen.Toen Van Liefferinge met pensioen ging werd hij opgevolgd door Coppens uit Ninove.
Deze man coördineerde elf dienstronden en gaf leiding aan elf postbodes, drie bedienden en één poetsvrouw.

En alweer kwamen er verhuisplannen!

De Dienst Gebouwen kocht een terrein op de hoek van de Opperstraat, Pamelsestraat en Fabriekstraat, met de bedoeling er een nieuwbouw op te trekken. Maar het project ging nooit door en de post verhuisde nog maar eens naar de Stationsstraat, dit keer in de voormalige kantoren van de CERA-bank waar het tot op de dag vandaag nog altijd gevestigd is.
 
 
template by JStemplates.com
UA-57645190-1